Konkordancja tematyczna (rzeczowa) jest alfabetycznym spisem idei, zagadnień i nazw własnych występujących w danej księdze świętej ze wskazaniem miejsc ich występowania (w Koranie sura i wers) i przytoczeniem ich kontekstu. Z tego względu konkordancje stanowią wielką pomoc i część warsztatu naukowego dla religioznawców, historyków, badaczy kultur i teologów. W zależności od sposobu prezentacji opracowanego materiału można wyróżnić dwa typy konkordancji. Pierwszy z nich stanowią konkordancje rzeczowe, które grupują słowa według ich treści – w tym wypadku pod danym hasłem prezentowane są synonimiczne słowa lub określenia oznaczające daną rzeczywistość. Do drugiej grupy należą konkordancje wyrazowe zestawiające alfabetycznie wszystkie wyrazy danego utworu. Innego podziału konkordancji można dokonać ze względu na podstawę opracowania: istnieją konkordancje do tekstu oryginalnego lub do tłumaczeń danego tekstu. Konkordancje wyrazowe stosowane są zazwyczaj do tekstu oryginalnego, natomiast do tłumaczeń częściej wykonuje się konkordancje tematyczne. Podstawą niniejszej konkordancji jest tłumaczenie Koranu Józefa Bielawskiego (1910-1997), które wydaje się być jak na razie najlepszym tego rodzaju przekładem w Polsce. Sens sporządzenia niniejszej konkordancji autor widzi przede wszystkim w możliwości zestawienia wypowiedzi Koranu na wiele ważnych tematów, które mogą stać się inspiracją do dalszych, szczegółowych analiz i badań egzegetycznych.