Staram się być śmiały, iść naprzód bez względu na konsekwencje. I tak zaczęły się problemy.

Ten pontyfikat, rozpoczęty w marcowy wieczór łagodnym "buona sera", wywołał prawdziwe trzęsienie ziemi.

Papież Franciszek krok po kroku realizuje plan odnowy Kościoła. Otwiera szeroko jego drzwi, pragnąc, by był blisko ludzi. Rozpoczyna reformę Kurii Rzymskiej. Prześwietla finanse Banku Watykańskiego. Zmniejsza dystans między hierarchami a wiernymi. Przypomina duchownym, że mają być pasterzami dusz, a nie funkcjonariuszami. Wzywa do solidarności z potrzebującymi. Robi wszystko, by chrześcijanie powrócili do radykalizmu i prostoty Ewangelii. Czyni to, nie licząc się z kosztami - samotnością, niezrozumieniem i rosnącą opozycją ze strony części hierarchii przestraszonej demontażem starego systemu.

Czy pierwszy papież jezuita - zgodnie z testamentem św. Ignacego - nadal będzie „zapalał” świat?