Biografia Tadeusza Mazowieckiego, napisana przez Romana Graczyka,  pokazuje drogę życiową pierwszego premiera III RP bez tabu i tez a priori. Opisać to bogate życie można tylko tekstem otwartym, którego ambicją nie jest służenie żadnej ze stron sporu o polską przeszłość, lecz tylko prawdzie. Taką drogę obrał autor niniejszej książki.  

Mazowiecki był aktywny w życiu publicznym od pierwszych lat powojennych aż do początków XXI wieku. Działał w czasie trudnym, przerażającym, oszałamiającym - czasie totalitarnym, który pozostawił po sobie zgliszcza. Później natomiast został pierwszoplanowym aktorem w trudnym procesie budowania demokracji. Zaangażowanie to dało Tadeuszowi Mazowieckiemu specjalne miejsce w historii Polski XX wieku.

Roman Graczyk (1958) - dziennikarz, publicysta, historyk. Pracował w "Tygodniku Powszechnym", w Radiu Kraków, w "Gazecie Wyborczej". Obecnie jest pracownikiem Instytutu Pamięci Narodowej, pisuje dla Interii.pl, wpolityce.pl oraz "Rzeczpospolitej".

Zajmował się m.in. ustrojem politycznym, miejscem Kościoła w demokracji oraz historią polityczną PRL. Autor książek: Konstytucja dla Polski (1997); Polski Kościół - polska demokracja (1999); Bo jestem z Wilna. Z Józefą Hennelową rozmawia Roman Graczyk (2001); Tropem SB. Jak czytać teczki (2007); Cena przetrwania? SB wobec "Tygodnika Powszechnego" (2011); Chrzanowski (2013).

Biografie bywają ciekawe, jeśli są jak renesansowe portrety:  światło pada w nich na  postać z kilku stron.  Roman Graczyk napisał taką właśnie biografię Tadeusza Mazowieckiego. Nie było to łatwe, zważywszy że postać pierwszego premiera pozostaje ikoną dla  rozgrywających się dzisiaj ostrych konfliktów politycznych.  Tymczasem Graczyk nie umieszcza swego bohatera na  żadnym partyjnym sztandarze, ale uparcie szuka kluczowych wątków, które ukształtowały tego polityka.  I znajduje je w uwikłaniu Mazowieckiego w komunizm oraz jego niezmiennej wierze w Chrystusa - Zbawiciela ludzi. Świetna lektura!
Jan Rokita

Roman Graczyk opisał życie Tadeusza Mazowieckiego, nie uciekając od momentów trudnych. Nie jest to relacja beznamiętna; autor toczy ze swym bohaterem polemikę. Nie podzielam wielu jego opinii, czytając, często miałem ochotę podejmować dyskusję, wskazywać na niesłuszność czy pochopność ocen, ale w tym także tkwi wartość tej pracy. Wybory dróg  były różnorakie, rzeczywistość nie jest bowiem czarno-biała. Roman Graczyk przedstawia to w całej złożoności.
Jan Lityński