Szokujące fakty dotyczące wykorzystywania seksualnego w Kościele katolickim ciągle wychodzą na jaw. Pojawiają się wciąż nowe rewelacje, nowe skandale. Statystyki pokazują: 80% nadużyć seksualnych w Kościele katolickim jest popełnianych przez księży na chłopcach w różnym wieku. Gabriele Kuby, słynna niemiecka socjolog oraz publicystka wierna nauczaniu Kościoła katolickiego, bada przyczyny katastrofy, nazywa grzechy po imieniu oraz wskazuje sposoby oczyszczenia i nawrócenia, podejmując miażdżącą krytykę rewolucji seksualnej.

Przedmowa: kardynał Gerhard Ludwig Muller

„Bo nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani tajemnicy, która by nie została poznana i nie wyszła na jaw” (Łk 8,17) – i oto szokujący zakres wykorzystywania seksualnego w Kościele katolickim wychodzi na jaw. Ciało Chrystusa pokryte jest wrzodami, których nie da się już ukryć pod kapłańskimi szatami. Pojawiają się wciąż nowe rewelacje, nowe skandale. Statystyki pokazują: osiemdziesiąt procent nadużyć seksualnych w Kościele katolickim jest popełnianych przez księży na chłopcach w różnym wieku. Arcybiskup Georg Ganswein mówił w tym kontekście o „11 września Kościoła katolickiego”. Gdyby ta otchłań najcięższych grzechów pozostała ukryta pod płaszczem milczenia, tolerancji i tuszowania, żadna zmiana, żaden powrót, żadne oczyszczenie nie byłoby możliwe. 

Wiarygodność Kościoła Katolickiego i poważanie należne Stolicy Piotrowej zostały trwale naruszone. Kościół, który w newralgicznych kwestiach antropologicznych ulega presji ducha czasów i nie kieruje człowieka w stronę poszukiwań i odnalezienia zbawienia wiecznego, nie jest dłużej nikomu potrzebny. Można byłoby sobie wyobrazić, że biskupi i kardynałowie uwikłani w skandale nadużyć seksualnych zapragną nawrócenia, ogłoszą czas pokuty i wyjdą w stronę swoich wiernych z modlitwą i postem. Można byłoby oczekiwać, że biskupi wykorzystają swoją władzę dla oczyszczenia Kościoła, wiedząc dobrze, że będą musieli w tym celu wyruszyć na drogę krzyżową. W Niniwie wszyscy podjęli pokutę; począwszy od króla, aż po bydlęta i Bóg ocalił to miasto. Jakąż moc miałoby takie świadectwo dla świata! Tylko w ten sposób Kościół mógłby odzyskać utracony autorytet moralny. Mea culpa, mea culpa, mea culpa! Bardziej prawdopodobne jest jednak, że walka o władzę, którą obserwujemy codziennie w mediach, będzie nadal bezpardonowo kontynuowana. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że postępować będzie relatywizacja niezmiennego depozytu wiary. Wypowiedź papieża Franciszka: „A kimże ja jestem, żeby go osądzać!”40, może zostać potraktowana w historii Kościoła jako wyraźny sygnał do relatywizacji chrześcijańskiej moralności seksualnej. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że to nie nawrócenie i pokuta doprowadzą do oczyszczenia Kościoła, lecz prześladowania. Kto nie jest przejęty żywą miłością Boga w Trójcy Świętej Jedynego i nie obrał sobie Maryi za wzór czystego życia w posłuszeństwie wobec woli Boga, nie będzie gotowy do ponoszenia ofiar za swoją wiarę.

Zajrzyj do książki: