Sikorski jako Naczelny Wódz i Szef Rządu Polskiego na emigracji w latach 1939-1943 uważany był za człowieka opatrznościowego. Był w tych dramatycznych miesiącach i latach symbolem ducha oporu i niezłomnej walki całego narodu. Już w okresie przedwojennym był jednym z bardziej znanych w Europie polskich polityków i teoretyków wojskowości. Do jego dzieł przedmowy pisali marszałkowie Francji.

W czasie II wojny światowej był najbardziej rozpoznawalnym politykiem polskim reprezentującym naród, który pierwszy przeciwstawił się Hitlerowi i mimo klęski wrześniowej stanowił poważną siłę wojskową tak w Kraju (Armia Krajowa) jak i na Zachodzie oraz na Środkowym i Bliskim Wschodzie.

Za jego sprawą Polska zachowała ciągłość państwowości i uczestniczyła jako suwerenne państwo w kształtowaniu polityki antyhitlerowskiej.