Doskonałość i nędza

Pojawienie się eseisty czującego głęboko wymiar teologiczny literatury i sztuki jest wielkim dla naszego piśmiennictwa darem, choćbyśmy nie zawsze zgadzali się z jego orientacją. Po Pawle Lisickim mamy prawo spodziewać się, że będzie następcą młodo zmarłego Bolesława Micińskiego.
Czesław Miłosz

Eseistyka Pawła Lisickiego, usytuowana na pograniczu literatury, filozofii i teologii, to jedno z najciekawszych intelektualnych zjawisk ostatnich lat. Pokazała to już jego pierwsza książka: Nie-ludzki Bóg, potwierdza - nowy tom szkiców.
Marian Stala

Podstawowe pytanie, z jakim próbuje się uporać Lisicki, sformułowałbym następująco: Na czym polega i skąd się wziął kryzys zmysłu prawdy, do tego stopnia charakterystyczny dla naszej mentalności, że wysławiany jest przez niektórych współczesnych filozofów jako szczytowe osiągnięcie ludzkiego ducha?
o. Jacek Salij

Paweł Lisicki, ur. 1966, eseista, publicysta, redaktor naczelny „Rzeczpospolitej”. Autor zbiorów esejów: Nie-ludzki Bóg (1995, 2007), Punkt oparcia (2000), Das Haupt von Holo-phernes (2001), Powrót z obcego świata (2006) oraz dramatów: Jazon (2000) i Próba (2005). Doskonałość i nędza to drugie wydanie tomu esejów, który ukazał się po raz pierwszy w 1997 roku i uhonorowany został Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego.