Barwnie ilustrowana książka upamiętnia i przedstawia dorobek wyjątkowego wydawnictwa: Salonu Malarzy Polskich przy ulicy Floriańskiej w Krakowie. Salon ów był już na przełomie XIX i XX wieku bardzo znanym i renomowanym wydawnictwem - w tamtym czasie jednym z największych. Firmę w 1885 roku założył przedsiębiorca żydowskiego pochodzenia Henryk Frist, który zajmował się działalnością wydawniczą, a ponadto handlem i wyceną dzieł sztuki. Po śmierci Henryka Frista w 1920 r. właścicielami firmy „Salon Malarzy Polskich" zostali jego spadkobiercy: Juliusz i Józef Frist.
W książce - wydanej w 100. rocznicę odzyskania Niepodległości - zaprezentowano wyjątkową kolekcję reprodukcji pocztówek zgromadzonych przez Henryka Frista i jego kontynuatorów.
Krótka historia pocztówki „Salonu Malarzy Polskich” w Krakowie
Salon wydawał karty pocztowe z reprodukcjami malarstwa polskiego oraz pocztówki o charakterze patriotycznym. Oprócz tego Salon wydawał pocztówki z widokami miast, górskimi pejzażami oraz pocztówki okolicznościowe.
Największy rozkwit pocztówki nastąpił od lat 90-tych XIX wieku. Na przełomie wieków karta pocztowa stała się środkiem komunikacji międzyludzkiej. Swoje pocztówki miały miasta, a nawet małe wioski. Karta pocztowa została podzielona na rewers i awers: Rewers - strona adresowa, Awers - przeznaczony wyłącznie na korespondencję.
Gdy karty pocztowe zaczęto przyozdabiać ilustracjami, zajmowały one mały fragment awersu, a z czasem ilustracje zajęłaby cały awers. Przepisy pocztowe nie zabraniały zapisywania ilustracji. Nie wolno było natomiast umieszczać korespondencji na stronie adresowej (rewersie) karty pocztowej, o czym informowały drukowane napisy: tylko na adres (Nur fur die Adresse).
Rok 1905 to wprowadzenie przez Światowy Związek Pocztowy znormalizowanego wyglądu kart pocztowych. Ustalono wówczas pionowy podział rewersu na dwie strefy: strona prawa rewersu tylko na adres, lewa - na korespondencję. Awers karty pocztowej zajęła ilustracja. (…)
fragmenty wstępu
