Eucharystia jako sakrament Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa jest uobecnieniem ofiary krzyżowej. Ofiara jest primum principium Eucharystii, porządkującym hierarchicznie wszystkie związane z nią prawdy. Jest też kluczem do rozumienia człowieka i Boga. Do definicji osoby należy miłość, do definicji miłości należy ofiara. Bez ofiary nie ma miłości ani osoby. Ofiara rozjaśnia wewnątrztrynitarne życie Boga, relację Boga do ludzkości i komunię osób między sobą.
Globalizacja ekonomiczna i gospodarka rynkowa umniejszają coraz bardziej ducha ofiary w świecie. Człowieka często traktuje się jako towar lub materiał do badań, zamiast postrzegać go jako bezcenne dobro samo w sobie. Prowadzi to do dehumanizacji stosunków międzyludzkich. Ulegają temu również chrześcijanie. Poszukują oni religii łatwej, wygodnej, bez przykazań i bez krzyża.
Tendencje te można zauważyć także w ostatnim czasie w nauce o Eucharystii. Podkreśla się w niej wiele ważnych tematów, takich jak uczta, komunia, słuchanie Słowa Bożego, sakrament itp. Nie mają one jednak zwornika. Następuje swoista protestantyzacja teologii Eucharystii, która w tym nauczaniu ukazuje się jako piękny, lecz mało znaczący dla życia obrzęd.
Tymczasem ofiara krzyżowa Chrystusa, do której dostęp daje człowiekowi Eucharystia, jest czymś najważniejszym w tym misterium. Ofiara Chrystusa na krzyżu przyniosła ludziom zbawienie. Eucharystia daje człowiekowi realny w niej udział. Przyjmując Ciało Chrystusa, człowiek staje się z Nim współcielesny, a pijąc Krew, staje się tej samej krwi z Chrystusem (Cyryl Jerozolimski, Katecheza mistagogiczna, 4). Dzięki Eucharystii to, co jest ofiarą w życiu ludzkim, przemienia się w ofiarę Chrystusa. Tylko idąc drogą krzyża, można dojść do chwaty zmartwychwstania.
